Scott Williams laat arm vol met schurken tatoeëren: ''Alles is al uitgetekend''

Scott Williams heeft een openhartig interview gedaan met talkSPORT. 'Shaggy' kreeg twintig vragen op zich afgevuurd en daar kwamen enkele opmerkelijke thema's aan bod.

Het gesprek begon met de belangrijkste wedstrijd die Williams in zijn leven speelde. In de halve finale van het WK Darts van 2024 stond Williams tegenover Humphries, maar Williams werd met 6-0 kansloos geloten. Bijna twee jaar later haalt hij zijn schouders op over deze afstraffing. “Het was zo’n toernooi waarin de loting voor mij alle kanten op had kunnen gaan. Luke, en dat zal hij zelf ook wel toegeven, had geluk dat hij daar stond. Hij had van Ricardo (Pietreczko) kunnen verliezen, van Joe Cullen, en ook van Chizzy (Dave Chisnall).”

Williams legt uit dat de 6-0 uitslag niet vertelt hoe dicht de sets bij elkaar lagen. “Hij had het hoogste toernooigemiddelde, zijn hoogste TV-gemiddelde tot dan toe. Hij gooide acht of negen ton-plus finishes, vijf keer terwijl ik op een dubbel zat voor een set of een leg om 2-2 te maken. In vier van de zes sets werd het 2-2 en won hij ze 3-2. Dat klinkt als een prima wedstrijd; het oogt alleen erger door het setformat.”

Die nuchterheid tekent Williams. Ook over zijn aanloop naar die eindsprint is hij eerlijk. “Ik had geluk dat Danny Noppert een maand of twee niet had gespeeld. En tegen een niet-al-te-beste MVG in de kwartfinale, maar het maakt niet uit wie er staat, je moet hem toch verslaan.”

Williams won in 2022 drie gouden medailles met Engeland op de WDF Europe Cup, in een ploeg waarin onder meer Luke Littler en Beau Greaves figureerden. Over Greaves is hij tegelijk lovend en prikkelend kritisch.

“Beau is in elk opzicht anders binnen de dartswereld. Ongelofelijk goed. Maar zolang zij het zelf niet gelooft, heeft ze geen schijn van kans, dat is het mentale stuk. Ze twijfelt nog of ze vol tegen de mannen wil spelen of in het vrouwencircuit blijft. Ze weet dat het tegen de mannen haar beter maakt.”

Hij haalt een recente Pro Tour-partij aan om het te illustreren. “Ze speelde tegen Josh Rock, het ging naar 5-5, en in de laatste leg ging ze volgens mij in elf pijlen uit. Dat laat zien hóe goed ze is als ze het wil.” En dan de verwachting: “Ik denk dat ze volgend jaar via de Development Tour een Tour Card pakt, ook al heeft ze daar niet veel gespeeld. Ze is de beste vrouwelijke dartster ter wereld en op haar dag één van de beste spelers überhaupt. Het draait om zelfvertrouwen en de wil om het te doen.”

De Premier League? Leuk als het komt, maar geen obsessie. “De Premier League is geweldig als je ’m mag meemaken. Ik denk dat Josh (Rock) ’m krijgt; het zou mooi zijn te zien hoe hij dat met een jong gezin combineert.”

Wat hemzelf betreft is de focus concreet. “Ik moet iets vinden op de vloer dat werkt. Beter worden op de vloer, meer European Tours halen, en vandaaruit verder. Als mijn vloerspel op orde is, kwalificeer ik voor het WK en de Players Championship Finals. Voor de volgende stap moet het niveau op de vloer omhoog.”

Die constatering komt voort uit ervaring met de belasting van de kalender. “Je zit van maandag tot woensdag op toernooien, woensdag doorreizen voor de donderdag, dan vaak een Euro Tour in het weekend. Drie weken achter elkaar. Je leeft uit een koffer.”

Of tegenstanders hem wel eens proberen te intimideren? Williams lacht het weg. “Ik geef er niks om wat een ander doet, bij mij werkt dat niet.” Eén voorval is hem bijgebleven. “In Sindelfingen, European Tour, tegen Niko Springer. Hij kwam een uur voor de wedstrijd binnen, letterlijk op de streep, nauwelijks ingooien. Ik dacht: misschien denkt hij dat het voor eigen publiek wel even lukt. Het werkte niet, want ik veegde hem van het bord.”

Williams weet dat hij reacties oproept. “Sommigen houden van me, anderen haten me, ik vind het prima. Het is leuk als mensen je mogen, en ook als ze dat niet doen. Ik krijg bergen berichten op social media en bij demonstraties. Vaak halen mensen een bepaalde partij aan, meestal die tegen MVG.”

Er zit ook een donkere kant aan de online storm. “Ik ben van Twitter weggegaan. Na een opmerking over de wereldoorlogen kreeg ik bakken stront. Ik dacht: dit heb ik niet nodig, ik verdien het niet. Veel is kinderachtig. Mensen mogen een mening hebben, ik trek me er niets van aan. Dit is mijn baan. Zij staan waarschijnlijk om vijf of zes uur op om tuinen te harken, niks mis met werk, maar de mijne is leuker.”

Hoewel hij zich niet verliest in bijgeloof, kent Williams zijn lichaam. “Op Pro Tours, die om elf uur beginnen, eet ik ’s ochtends niet. Ik wil niet opgeblazen aanvoelen of last van m’n buik hebben. Bij TV-toernooien, als ik ’s avonds speel, wordt het vaak Nando’s, goede proteïne, je weet wat je krijgt. Soms een ondeugende ribeye; ik hou ook van ossenhaas. Het hangt af van het tijdstip en hoe je je voelt.”

Hoe bereidt hij zich voor op de grootste toernooien? Simpel, door normaal te doen. “Voor het WK zit ik meestal drie tot vijf dagen in Londen. Rond Wembley hebben we een paar pubs waar we oefenen. Ik deel vaak een huis met Josh Rock. We kijken darts, spelen PlayStation, gooien wat pijlen, gewoon twee gasten in een huis. Dan ga ik ’s middags of ’s avonds naar de venue en doe ik m’n werk, of in elk geval hoop ik dat.”

Over ‘over-prepareren’ is hij stellig. “Acht uur trainen bestaat voor mij niet. Je hebt geen acht uur nodig in geen enkele situatie. Je hebt een oefenscenario nodig dat voor jóu werkt, levensecht, alsof je in een wedstrijd speelt, met situaties die je daadwerkelijk tegenkomt.”

Zijn ritme op de speeldag is helder. “Net als Luke Woodhouse ben ik graag twee à drie uur voor mijn partij in de venue. Eerst een halfuurtje rustig gooien, nergens om, en dan ga ik echt voorbereiden: oefenpotjes, routines, wat dan ook richting de wedstrijd. Vaak is het ook gewoon kletsen en hier en daar wat legs spelen met wie ik kan vinden.”

Williams’ walk-on is “I’m Not Okay (I Promise)” van My Chemical Romance en de liefde voor de band is oprecht. “Ik heb kaarten voor volgend jaar.” Was hij vroeger een emo? “Massief, meer goth dan emo, eerlijk gezegd. Baggy jeans, ketting met een portemonnee, bandshirts. En ik luister nog steeds hetzelfde: MCR, en op dit moment ben ik gek op Falling In Reverse. Metal, metalcore, heavy, death, hoe gekker hoe beter. Maar ik kan ook nieuwe K-pop waarderen, via die Demon Hunter-serie op Netflix. ‘Golden’ vind ik geweldig.”

Wie Williams wel eens op het podium heeft zien spelen, zou sommige tatoeages op zijn arm kunnen herkennen van de stripserie Batman. “Ik ben dol op Batman. Mijn Batman is Michael Keaton, daarmee ben ik opgegroeid. George Clooney was oké, al haal je de films soms door elkaar.” Dan, grijnzend, een quote die meteen de camp van de jaren ’90 oproept: “‘What killed the dinosaurs? The Ice Age!’”

Toch gaat zijn echte filmhart uit naar Nolan’s trilogie. “Christian Bale was zó goed in The Dark Knight, iconisch, en Heath Ledger ook. Misschien wel zijn beste rol voordat hij overleed.”

De plannen voor zijn arm zijn concreet. “Deze sleeve wordt vol schurken: Scarecrow, Cillian Murphy komt erbij. Hieroverheen komt Christian Bales Batman, Joseph Gordon-Levitt krijgt een plek. En Anne Hathaway, de scène op de motor voordat ze de tunnel opblaast, die afbeelding wil ik er ook op. Alles is al uitgetekend'', zo geeft Williams alvast een tipje van de sluier.