"Soms begreep hij niet waarom ze hem uitjouwden" - Glen Durrant over aanhoudende strijd van Dimitri van den Bergh met het publiek

Voor de MODUS Super Series nam presentator Henry Deacon onlangs samen met Glen Durrant de carrière van Dimitri Van den Bergh onder de loep. Het gesprek leverde een fascinerende inkijk op in de ontwikkeling, persoonlijkheid en toekomst van de Belgische topdarter, die inmiddels twee grote PDC-majors op zijn naam heeft staan.

Van den Bergh geldt als een van de pioniers van zijn land. Waar Kim Huybrechts jarenlang het Belgische darts vertegenwoordigde aan de top, was het 'The Dreammaker' die met zijn overwinning op de World Matchplay van 2020 zijn ultieme doorbraak beleefde. Hiermee werd hij meteen de eerste Belg ooit die een PDC-major wist te winnen. Sindsdien heeft hij zich ontwikkeld tot een gevestigde naam binnen de PDC, maar ook als een speler die vaak verdeeldheid zaait bij fans.

Glen Durrant herinnert zich Van den Bergh nog als jonge tiener. "Ik herinner me een Belgian Open waar ik samen met Martin Atkins in de koppelsfinale stond. Aan de andere kant stonden daar ineens twee jochies van 13, 14 jaar: Dimitri Van den Bergh en Mike De Decker. Ongelooflijk, maar je zag meteen dat ze potentie hadden."

Die generatie, aangevoerd door Van den Bergh en De Decker, kon dankzij de BDO-jeugdtoernooien en later de PDC Development Tour stap voor stap doorstromen naar het profcircuit. De basis werd mede gelegd door zijn vader, zelf ook een begenadigd darter. "Zijn vader speelde een grote rol. Dimitri was niet de meest getalenteerde speler, maar hij werkte keihard om dat ritme in zijn worp te ontwikkelen", aldus Durrant.

In de beginjaren bouwde Van den Bergh zorgvuldig aan zijn carrière. Met management van Mac Elkin achter zich kreeg hij al vroeg te maken met duidelijke structuur en begeleiding. "Alles gebeurde stap voor stap", zegt Durrant. "Hij werkte zelfs met sportpsychologen toen bijna niemand in darts wist wat dat was. Dimitri haalde letterlijk alles uit zichzelf."

Zijn eerste grote publieke indruk maakte hij op het WK Darts, waar zijn opvallende walk-on-dansjes en flair hem de bijnaam 'The Dreammaker' opleverden. Niet iedereen nam hem toen serieus. "Ik speelde eens een demonstratie tegen hem en gaf hem een flink pak slaag. Ik had nooit gedacht dat hij later zo zou terugkomen", blikt Durrant terug.

Wie enkel de vrolijke dansjes en glimlach ziet, kent maar één kant van Van den Bergh. Achter de coulissen is hij een perfectionist die urenlang traint en veel aandacht besteedt aan mentale voorbereiding. "Hij heeft alles geoefend: zijn ademhaling, zijn timing, zijn rustmomenten. Hij laat zich niet opjagen. Soms irriteert dat tegenstanders en het publiek, maar het is allemaal onderdeel van zijn proces", vertelt Durrant.

Zelf merkte hij dat aan den lijve in hun halve finale tijdens de World Matchplay van 2020. "Het maakte me kwaad. Hij wist dat ik mentaal sterk was, maar juist daarom deed hij het. Het was een bewuste keuze, puur om mij uit mijn concentratie te halen."

Die halve finale werd de opmaat naar Van den Bergh zijn grootste zege tot dan toe: winst in de finale tegen tweevoudig wereldkampioen Gary Anderson. In een bizar coronajaar zonder publiek bleek de Belg mentaal ijzersterk.

De zege op de World Matchplay 2020 kwam voor velen als een verrassing. Het was zijn debuut op het toernooi en hij behoorde vooraf niet tot de favorieten. Maar Van den Bergh bewees dat geloof en doorzettingsvermogen bergen kunnen verzetten. "Wanneer je een droom hebt en ongelooflijk in jezelf gelooft, kan alles gebeuren", aldus Durrant.

Het betekende niet alleen een persoonlijke doorbraak, maar ook een historische mijlpaal voor België. Plots stond darts in het land volop in de schijnwerpers en kon Van den Bergh letterlijk niet meer over straat zonder herkend te worden.

Toch bracht zijn stijl ook frictie met zich mee. Waar in België de adoratie groot was, ervoer hij in Groot-Brittannië soms boegeroep. Zijn langzame routines en uitgebreide voorbereiding werden niet altijd gewaardeerd. Durrant: "Voor hem was dat lastig te begrijpen. Het is een vriendelijke jongen en hij dacht dat iedereen 'Dancing Dimitri' geweldig zou vinden. Maar het publiek raakte soms gefrustreerd. Hij heeft daar wel mee moeten leren omgaan."

Na zijn finaleplaats op de World Matchplay 2021, waarin hij uiteindelijk stuitte op een ongenaakbare Peter Wright, leek zijn carrière wat te stagneren. Toch bewees hij in 2024 opnieuw zijn klasse door de UK Open te winnen. In de finale versloeg hij Luke Humphries, ondanks het gemor van het publiek over zijn trage ritme.

Durrant geeft toe dat hij verrast was: "Dat hij de UK Open won, kwam toch als een verrassing. Zijn spel op de vloer was destijds verre van optimaal en op de ranking dreigde hij zelfs weg te zakken. Maar hij bezit dat speciale vermogen om er op een groot podium ineens te staan – en die UK Open bewees dat opnieuw."

Een opvallend hoofdstuk in de carrière van de Belg was zijn samenwerking met Kim Huybrechts tijdens de World Cup of Darts. Hoewel ze als duo tot de outsiders behoorde, boterde het niet altijd tussen de twee. "Ze wilden soms niet eens met elkaar praten", aldus Durrant. "Maar tegelijkertijd kon je je ogen er niet van afhouden. Het was yin en yang, en ergens werkte dat juist."

Wie Van den Bergh buiten het podium kent, ziet volgens Durrant een heel andere kant. "Hij is een van de meest vriendelijke mensen die je ooit zult ontmoeten. Als je zijn vriend bent, doet hij alles voor je. Toen hij vader werd, zag je hem ook veranderen: niet langer alleen darter, maar ook een familieman. Die balans is belangrijk voor hem."

Na zijn gloriejaren is de Belg wat weggezakt en uit de top 16 van de wereldranglijst gevallen. Maar volgens Durrant is het te vroeg om hem af te schrijven. "Hij is een bewezen winnaar en zal niet tevreden zijn tot hij opnieuw een grote titel pakt. Hij werkt achter de schermen harder dan wie dan ook. Dimitri verrast altijd, en ik verwacht dat hij ook in 2025 weer zal toeslaan."