TERUG IN DE TIJD MET: Kevin Painter - The Artist die op een haar na de wereldtitel misliep

In deze rubriek keren we regelmatig terug in de tijd met een bepaalde darter. Vandaag doen we dat met de Engelsman Kevin Painter.

Kevin Painter werd geboren op 12 juli 1967 in Billericay. Op zijn 17e begon hij met darts en tien jaar later wist hij zich voor het eerst te plaatsen voor het BDO-WK. Dat was overigens best een opmerkelijk WK, want nadat zestien topspelers de BDO hadden verlaten om de PDC op te richten was het deelnemersveld in de Lakeside Country Club uiteraard serieus verzwakt. Painter kon daar echter niet van profiteren en ging in de eerste ronde met 3-2 onderuit tegen Kevin Kenny.

Een jaar later was hij opnieuw van de partij op het BDO-WK. Ditmaal geraakte hij wel voorbij de eerste ronde na een fel bevochten 3-2 zege tegen de Zweed Magnus Caris, die het jaar ervoor nog halve finalist was. In de tweede ronde ging hij echter met 3-0 onderuit tegen zijn landgenoot Martin Adams. Painter boekte later dat jaar wel zijn eerste grote toernooizege op het BDO-circuit met het winnen van het England Open. Hierdoor trok hij in 1996 met de nodige ambitie naar het BDO-WK, maar in de eerste ronde liep het mis na een 3-2 nederlaag tegen Ronnie Baxter.

In 1997 won Painter het British Open, maar wist hij zich niet te plaatsen voor het WK. In 1998 en 1999 was hij er wel opnieuw bij, maar verder dan de tweede ronde kwam hij niet na nederlagen tegen respectievelijk Richie Burnett en Baxter. Op het BDO-WK 2000 kwam hij na zeges tegen achtereenvolgens Paul Williams en Robbie Widdows wel een eerste keer voorbije de tweede ronde, maar in de kwartfinales stuitte hij op de latere wereldkampioen Ted Hankey.

Painter, bijgenaamd 'The Artist', won in 2000 met het Swedish Open een derde grote internationale titel. Op het BDO-WK 2001 waren de kwartfinales opnieuw zijn eindstation na een 5-2 nederlaag tegen Andy Fordham en ook op de Winmau World Masters strandde hij in de kwartfinales.

Nadien besloot Painter om over te stappen naar de PDC. Bij zijn debuut op het WK Darts 2002 strandde hij meteen in de openingsronde na een nederlaag tegen Baxter. In zijn eerste volledige jaar bij de PDC wist hij eigenlijk weinig indruk te maken, het was dan ook enigszins een verrassing dat hij op het WK 2003 de halve finales wist te bereiken, waar hij met 6-4 verloor van de latere wereldkampioen John Part.

In 2004 begon Painter als tiende reekshoofd aan het WK. Na zeges tegen achtereenvolgens Williams, Baxter en Mark Dudbridge stond hij opnieuw in de halve finales. Ditmaal was Bob Anderson zijn tegenstander en er stond geen maat op Painter die met 6-0 won. In de finale moest hij het vervolgens opnemen tegen Phil Taylor, tuk op een nieuwe wereldtitel nadat Part zijn recordreeks het jaar ervoor had onderbroken. Painter en Taylor schotelden de toeschouwers in de Circus Tavern in Purfleet een gedenkwaardige finale voor. Painter kwam op een 4-1 voorsprong in sets, maar uiteindelijk kwam het tot 6-6 in sets en 5-5 in legs toen de elfde en beslissende leg over de wereldtitel moest beslissen. Het was uiteindelijk Taylor die zijn zenuwen het beste in bedwang hield en won. Painter moest gedesillusioneerd afdruipen.

Nog in 2004 bereikte Painter de kwartfinales van de World Grand Prix en de halve finales van Las Vegas Desert Classic. Nadien kende hij een serieuze vormdip, al bereikte hij wel nog de kwartfinales op het WK 2006. In 2007 ging hij er echter al in de eerste ronde uit tegen zijn voormalige trainingspartner Colin Osborne. 

Painter was intussen afgezakt op de wereldranglijst, maar wist zich te herpakken op het WK 2008. Bij de laatste zestien versloeg hij Raymond van Barneveld en uiteindelijk strandde hij pas in de halve finales tegen de latere wereldkampioen Part. Die zege tegen Van Barneveld noemt hij nog steeds de grootste overwinning uit zijn carrière. Op de andere majors wist hij dat jaar echter geen indruk te maken en ging hij telkens snel onderuit. Aan het einde van dat jaar bereikte hij wel de finale van een Players Championship, die hij met 3-2 verloor van Dennis Priestley.

In 2009 drong hij na zeges tegen onder meer Priestley en Alan Tabern door tot de halve finales van de UK Open, waar hij opnieuw zijn meerdere moest erkennen in Osborne. Op de World Grand Prix en de Grand Slam of Darts bereikte hij telkens de kwartfinales. De World Matchplay en Painter, dat was nooit echt een succes geweest tot de editie in 2010. Hij haalde er de halve finales maar verloor daarin van zijn eeuwige vijand Taylor.

Painter werd stilaan gezien als één van de beste spelers die nooit een major wisten te winnen. Maar daar kwam een einde aan in 2011 toen hij de Players Championship Finals wist te winnen na een 13-9 zege in de finale tegen Mark Webster. Hierdoor kwam hij voor het eerst sinds 2006 terug in de top tien van de wereldranglijst. Door die overwinning mocht hij een jaar later ook deelnemen aan de Premier League Darts waar hij uiteindelijk als zevende eindigde. Op de Players Championship Finals moest hij zijn titel verdedigen van het jaar ervoor. In de eerste ronde liep het echter meteen mis na een 6-3 nederlaag tegen Michael van Gerwen, die dat jaar volledig was doorgebroken met maar liefst acht rankingtitels.

In 2013 kende hij weinig succes op de majors, maar wist hij wel de finale te bereiken op het twaalfde Players Championship, waarin hij met 6-0 verloor van Kim Huybrechts. Op het WK kende hij de jaren nadien nooit meer de successen die hij ervoor had gekend en in 2018 was hij er voor het laatst bij in Alexandra Palace. Het werd echter een grote teleurstelling, want al in de eerste ronde verloor hij van Mensur Suljovic.

Painter verloor zijn Tour Card in 2019 en probeerde die nog wel enkele keren terug te veroveren op Q-School, maar slaagde daar niet meer in. In 2021 kondigde hij zijn afscheid aan bij de PDC. Sindsdien komt hij wel nog geregeld in actie op toernooien van de World Seniors Darts Tour, waar hij zowel in 2022 en 2023 de halve finales van het WK haalde.