In deze rubriek halen we regelmatig herinneringen op aan een '
vergeten darter' uit het verleden. Vandaag is het de beurt aan de Fin
Marko Pusa, die bij zijn WK-debuut in 2001 meteen de kwartfinales bereikte maar ook snel weer van het voorplan verdween.
Pusa liet voor het eerst van zich spreken in 1999, toen hij op 22-jarige leeftijd de halve finales bereikte van de Winmau World Masters. Na zeges tegen onder meer Steve Beaton en Andy Jenkins moest hij uiteindelijk zijn meerdere erkennen in Wayne Jones. Een jaar later bereikte hij voor het eerst de finale van een rankingtoernooi. In de finale van de Finnish Open liep het echter mis tegen Mervyn King.
WK-debuut met negatief record
Door zijn uitstekende prestaties op de BDO-tour mocht hij in 2001 zijn debuut maken op het WK in de Lakeside Country Club. In de eerste ronde zorgde hij meteen voor een grote stunt door na een ware thriller met 3-2 te winnen tegen Colin Monk. In de tweede ronde toonde hij nogmaals waartoe hij in staat was, met een gemiddelde van boven de honderd rekende hij vrij eenvoudig af met de Engelsman Jez Porter. In de kwartfinales zorgde Pusa echter voor een negatief record. Niet alleen ging hij tegen de latere wereldkampioen John Walton met 5-0 ten onder, hij verloor ook maar liefst veertien legs op rij, tot op vandaag een 'record'.
De Fin trok zich op aan het positieve van dat WK en won later dat jaar met de Norway Open zijn eerste van in totaal twee rankingtitels. In de finale versloeg hij Kevin Painter. In 2002 maakte hij zijn tweede en meteen ook laatste optreden op het BDO-WK. Na een zege in de eerste ronde tegen Matt Clark moest hij opnieuw de duimen leggen tegen de latere wereldkampioen, in dit geval Tony David.
Finnish Open laatste wapenfeit
De jaren daarna vernamen we steeds minder van Pusa, tot hij in 2005 nog een keer aan de oppervlakte kwam door de Finnish Open te winnen, waar hij in de finale afrekende met Mervyn King. Het was het laatste grote wapenfeit van Pusa, die in 2007 met de Finnish Open het laatste rankingtoernooi uit zijn carrière speelde. Op 30-jarige leeftijd bleef 'The Flying Fin' dus definitief aan de grond.