Voor
Mike De Decker eindigde zijn titelverdediging op de
World Grand Prix in mineur. De Mechelaar verloor kansloos met 3–0 van Luke Littler en moest zijn trofee sneller inleveren dan gehoopt.
De Decker reisde naar Leicester met het besef dat hij als regerend kampioen onder een vergrootglas lag. De extra aandacht en verwachtingen drukten zwaar, zeker nadat hij vorig jaar het toernooi op sensationele wijze had gewonnen. In de openingsronde werkte hij zich na een moeizaam begin voorbij Peter Wright, maar tegen de jonge wereldkampioen liep het compleet mis. Zijn start op de dubbels – cruciaal in dit dubbel-in, dubbel-uitformat – liet hem in de steek.
“Ik wist dat die 170 van Littler erin ging,” zei De Decker in een terugblik
tegen Het Nieuwsblad. De beslissende pijl van The Nuke was er één voor in de geschiedenisboeken, maar voor de Belg voelde het als zout in de wonde.
“Je voelde dat gewoon. Mooi van hem, hé. Het was verder gewoon een slechte wedstrijd van mij. Hij was ook niet super, maar het vloog gewoon niet. Die dubbels wilden gewoon niet lukken. Als je dat doet met dit format, dan wordt het moeilijk. Dat ik al snel met mijn hoofd begon te schudden? Ja, ik voelde gewoon dat het niet werkte allemaal. Ik heb niet opgegeven, hé, maar je voelt aan alles dat het niet jouw avond is. Het is ook niet dat ik die dubbels miste tegen de draad, ik zat er kilometers ver van af. Dat is niet normaal...”
De Decker oogde gefrustreerd, de timing ontbrak en het vertrouwen in zijn worp was zoek. “Ik heb mezelf enorm teleurgesteld,” zuchtte hij. “Kijk naar mijn gemiddelde. Na de tweede set zag ik op het scherm dat ik 8 uit 42 dubbels had gegooid of zo. Ja, dan maakt het niet uit tegen wie je staat te gooien hoor. Op die manier krijg je tegen iedereen problemen. Littler was dus zeker te pakken, maar dat is hij altijd. Je moet gewoon zien dat je beter bent dan hem. Als hij 106 gooit, moet je 110 gooien. Als hij 110 gooit, moet je 115 gooien. Simpel. Nu was het 91. Iedereen is altijd te pakken, soms is het gewoon moeilijker dan anders. Dat hij de wedstrijd ‘saai’ vond? Ja, als hij dat vindt... Goed voor hem. Dat is zijn mening.”
De Belgische nummer één kende de voorbije maanden een grillig seizoen – een constante zoektocht naar vertrouwen én het juiste materiaal. In de Mattioli Arena kwam dat weer aan de oppervlakte.
“Het heeft allemaal met vertrouwen te maken, in het materiaal,” legde hij uit. “Ik heb het er met Mission al over gehad, om toch te kijken voor nog iets anders. Met momenten loopt het, maar met andere momenten niet. Het gevoel is er ook niet en dat is heel frustrerend. Wetende waar je vandaan komt en dan nu zo sukkelen. Het ligt puur aan dat materiaal en dan begin je van alles te proberen, dat is niet de bedoeling. Vorig jaar pakte ik mijn pijlen en begon ik te gooien, nu ben ik met allerhande dingen bezig.”
Een jaar dat zijn leven veranderde
Ondanks de pijnlijke uitschakeling kijkt De Decker met trots terug op wat het afgelopen jaar hem heeft gebracht. De titel in 2024 veranderde zijn loopbaan én zijn leven. “Het heeft mijn leven veranderd, hé. Ik had graag wat beter gepresteerd dit jaar. Hopelijk kan ik me nog plaatsen voor de Grand Slam via een run en anders gaat het focussen worden op de andere majors: EK, PC Finals en WK. Daar hoop ik dat het nog eens begint te lopen, maar dan moet er iets veranderen.”
Tussen de teleurstelling door blijft ook ruimte voor dankbaarheid. “Mijn hoogtepunten van de voorbije maanden? Australië en Nieuw-Zeeland zien met Ludo, mijn beste maat. Niet veel mensen kunnen zeggen dat ze daar twee weken gezeten hebben. Ik heb door mijn prestaties ook een eigen huis kunnen kopen, dat vergeet je niet snel. Dat er nu weer wat minder aandacht zal zijn? Klopt, en dat vind ik niet zo erg. Je weet hoe ik daarover denk, hé,” lachte hij nog.