In een nieuwe aflevering van de
podcast Darts Draait Door van Sportnieuws.nl schuift
Jermaine Wattimena aan bij hosts Damian Vlottes en
Vincent van der Voort. Wat volgt is een openhartig, grappig en tegelijkertijd leerzaam gesprek over blessures, vormdips, comebackverhalen, en de soms ongenadige harde realiteit van het leven als professioneel darter.
Wattimena is de afgelopen jaren van vaste kracht op televisie langzaam uit de spotlight verdwenen. Maar sinds enige tijd is hij weer nadrukkelijk terug op het hoogste niveau. Hij behaalde in 2024 zowel de kwartfinale op de Grand Slam of Darts als de finale op het EK Darts. Hij gaf dit in 2025 een goed vervolg door de laatste 16 op de World Matchplay te halen en onlangs
zijn eerste PDC-titel te winnen door het 23e Players Championship-toernooi te winnen.
"Het heeft zeker twee à tweeënhalf jaar geduurd voordat ik mezelf weer terugknokte", blikt Jermaine terug op zijn mindere periode. "Ik had nog wat marge voordat ik mijn tourkaart zou verliezen, dat was mijn geluk. Maar het niveau op de Pro Tour is zo hoog tegenwoordig, je komt niet zomaar meer terug."
Een kleine technische aanpassing gaf de doorslag. "Ik ben gaan spelen met een andere flight – een L-style. Daardoor stonden m’n pijlen net iets schuiner omhoog en kreeg ik meer ruimte in de triple en dubbel. Dat scheelde écht." Ook het trainen op rustiger tempo hielp hem naar eigen zeggen. "Ik ben minder een stuiterbal geworden. Iets meer controle in m’n worp. Dat maakt verschil."
De harde realiteit van een blessure
Het drietal bespreekt ook de situatie rondom voormalig wereldkampioen Michael Smith, die kampt met artritis – een reuma-achtige aandoening aan zijn handen en schouders. "Dat is gewoon echt sneu", zegt Wattimena. Van der Voort vult aan: "Het is ongelooflijk hoe snel het dan kan gaan. Hij is echt een toptalent, maar het is wel afwachten hoe hij hier doorheen komt."
Vincent weet uit eigen ervaring hoe snel het mis kan gaan. "De Tour wacht op niemand", zegt hij resoluut. "Ook toppers als Van Gerwen, Dimitri van den Bergh, Joe Cullen – als je eenmaal op die glijbaan naar beneden zit, is het zó moeilijk om terug te keren."
Een ander mooi verhaal dat voorbijkomt, is dat van Dennie Olde Kalter, die na twintig (!) Pro Tour-wedstrijden eindelijk zijn eerste overwinning boekte. "Je zag echt een last van zijn schouders vallen", aldus Van der Voort. "En daarna wint hij gewoon nog twee potjes tegen Jim Williams en Ricky Evans. Knap hoor."
Wattimena herkent het gevoel: "Ik heb dat ook gehad, die frustratie. Je gooit gemiddeldes van bijna 100 en toch verlies je. Dan kijk je soms naar dat bord en denk je: wat moet ik nog doen?"
Van der Voort over WDF Antwerpen: "Mijn lijf trekt dat niet meer"
Van der Voort was recent ook nog te vinden op de WDF Open Antwerpen, maar echt spelen deed hij niet veel. "Vrijdagavond nog wel koppels gespeeld met Quin, maar zaterdag... ja, ik kwam binnen, keek de zaal in en wist: dit wordt hem niet." Lachend voegt hij toe: "Vijf minuten binnen geweest, toen zaten we alweer in de Uber terug naar het hotel."
Zijn klacht: er waren nauwelijks zitplaatsen en al helemaal geen fatsoenlijke ingooimogelijkheden. "Mijn voeten en mijn rug kunnen dat gewoon niet meer aan. En dan moet je misschien twee uur wachten voor je pas moet gooien. Dat red ik fysiek niet meer."
Over de locatie zelf is hij eerlijk: "Qua deelnemersveld was het sterk, misschien wel beter dan Open Nederland. Maar die loods... niet heel spectaculair. Als ze daar nou buiten een tent neerzetten waar je even kan zitten of ingooien, dan is het al zoveel beter."
De Pro Tour vs. de rest
Het contrast met de PDC is groot. "Bij de Pro Tour heb je altijd een tafel, goede ingooi-banen, alles is geregeld. Dat is het verschil tussen prof- en amateurniveau", zegt Van der Voort. "Ik bedoel dat niet denigrerend, maar je merkt gewoon hoeveel beter het is georganiseerd bij de PDC."
Wattimena doet echter ook nog mee aan genoeg andere toernooien, zoals bijvoorbeeld de Super League. De reden daarvoor is simpel: "Ritme opdoen. Zelfvertrouwen opbouwen. En het is gewoon lekker gooien."
Van der Voort daarentegen speelde nooit Super League. "Toen ik overstapte naar de PDC was mijn zoon vijf of zes. Dan wilde ik op zaterdag gewoon met hem naar voetbal of tennis. Je bent al zoveel weg. Hij zei vroeger: 'Ik hoop dat je verliest, dan ben je tenminste snel weer thuis.' Ja, dan blijf ik wel gewoon thuis in het weekend."
Een van de leukste momenten van de aflevering is als Jermaine en Vincent terugblikken op een onderlinge wedstrijd tijdens de UK Open. Van der Voort herinnert zich deze wedstrijd nog goed: "We gingen de pauze in en dan moet je naar achteren toe, naar een tafeltje. Het is dan niet gebruikelijk om met je tegenstander te praten. Maar hij (Wattimena, red.) zegt doodleuk dat als ik door blijf gooien met 180-scores, dat hij dan niet kan winnen. Ik dacht: Wat zegt hij nou?"
Wattimena lacht: "Vincent was op dat moment zo goed, hij speelde een erg goede wedstrijd. Als hij zo door bleef gaan..." Van der Voort haakt vervolgens ook in. "Dat vergeet ik nooit meer, dat hij dat zei. Ik heb nooit gesprekken met tegenstanders achter het podium tijdens wedstrijden. Het is ook niet verboden, maar hij stond daar zo... Ik moest vooral om die ene zin lachen. Hij liet me in verbazing achter."
Blackpool-relletje: "Het was een grapje, echt waar"
Het gesprek komt ook nog even op de inmiddels beruchte uitspraak van Wattimena over de omstandigheden in de Winter Gardens in Blackpool: "Lekker ontspannen. Genieten van het hele mooie Blackpool, waar de gevels bijna uit elkaar vallen. Ze kunnen beter een paar Polen sturen, die kunnen lekker stucadoren hier", zei de Nederlander toentertijd tijdens de World Matchplay. De opmerking, oorspronkelijk als grap bedoeld, viel niet bij iedereen in goede aarde. "Dat werd niet in dank afgenomen" erkent de 37-jarige.
Jermaine nuanceert deze uitspraken nu echter: "Niemand weet verder ook hoe het echt ging. We stonden allebei gewoon een beetje te grappen en geinen Het was een grapje! En bovendien – het is een compliment voor Polen. Ze werken hard. Bij m’n ouders thuis hebben Poolse werklui het fantastisch gedaan."