Phil Taylor waarschuwt topdarters: “Dan wordt Van Gerwen een lastige klant om eruit te gooien”

Phil Taylor staat al jaren niet meer op het podium in Alexandra Palace, maar zijn gevoel voor het spel is intact. In zijn huis bij Stoke volgt de 16-voudig wereldkampioen de opmars van de nieuwe generatie met zichtbare interesse. Het WK Darts blijft voor hem het middelpunt van het seizoen, ook nu hij zelf niet meer meespeelt.

“Het WK is nog altijd speciaal,” zegt Taylor tegen Online Darts. “Ik heb het hele jaar genoten van de darts, met al die nieuwe gezichten. En er is een mooie rivaliteit met de twee Lukes. Het doet me een beetje denken aan mij en Barney in die tijd, of mij en Dennis. Je hébt die rivaliteit nodig.”

Volgens Taylor staat dit WK in het teken van precies die spanning tussen generaties: jonge, hongerige spelers die doordrukken en gevestigde namen die “met hun vingertoppen” aan hun status vasthouden.

“Sommige professionals hangen er nu echt aan. Dat wordt interessant om te zien op dit WK. Er gaan veel tranen vloeien en er zullen genoeg discussies zijn backstage,” voorspelt hij.

Taylor steekt zijn verwachting niet onder stoelen of banken: de weg naar de Sid Waddell Trophy loopt via Luke Littler en Luke Humphries. “Als ik eerlijk ben: het wordt in mijn ogen één van de twee Lukes die het WK wint,” zegt hij. “Luke Humphries bouwt zichzelf rustig op, ziet er ontspannen uit. En Littler is zó relaxed dat hij bij wijze van spreken in slaap kan vallen terwijl hij staat. Het is een geweldige jongen, ik mag hem enorm. Maar precies die ontspanning maakt hem gevaarlijk.”

De manier waarop Littler met druk omgaat, herkent Taylor uit zijn eigen dominante jaren. “Hij doet me denken aan Coventry City op dit moment. Ze gaan achterstaan, en dan trappen ze ineens een versnelling hoger. Dat heeft hij ook: hij gaat een leg of twee achter en dan schakelt hij in. Je denkt: wat is dit nou? Hij hééft die extra versnelling, en dat had ik vroeger ook. In de county ging ik 1–0 achter en dan zei de tegenstander: wat gooit hij nu? In je hoofd klik je om en je gaat. Dat heeft hij.”

Daarmee is Littler volgens Taylor de man die iedereen moet zien af te stoppen. “Wie tegen hem speelt, móét constant zijn. Humphries kan hem op dit moment matchen, Josh Rock ook, maar het gaat erom: kun je dat volhouden? Kun je die druk blijven zetten?”

Een oud advies dat Taylor ooit kreeg van snookerlegende Steve Davis is voor hem nog altijd leidend. “Steve zei ooit tegen me: je moet altijd goed zijn, en briljant wanneer het moet. Onder druk moet je dat ene beetje extra kunnen brengen. Dat zie je nu bij Littler.”

Onvermijdelijk krijgt de tiener op termijn te maken met een vormdip. Taylor verwacht niet dat dat hem breekt. “Iedere dartsprof krijgt op een moment een terugval, maar ik denk dat hij daar goed mee om zal gaan,” zegt hij. “Hij is erin gestapt om ervan te genieten. Hij werkt hard, maar hij sloopt zichzelf niet op het oefenbord. Wat hij doet, doet hij goed. Hij is ook niet geld-gedreven. Hij is nog maar 18. Pas als er vrouw en gezin bijkomen, móét je aan geld denken om de rekeningen te betalen. Nu woont hij nog bij zijn ouders en heeft hij gewoon een goed leven.”

Humphries, die in stilte een indrukwekkend palmares heeft opgebouwd, is volgens Taylor misschien wel ondergewaardeerd. “Zijn prestaties zijn door de hype rond Littler niet helemaal erkend, dat denk ik wel,” vindt Taylor. “Luke is een ontzettend aardige vent. Zó aardig zelfs dat het soms tegen hem kan werken. Om meerdere wereldtitels te pakken, moet je net dat kleine stoute randje hebben. Die agressie heeft hij in zijn hoofd, dat zie je in zijn gezicht, maar hij komt niet agressief over.”

Aan motivatie ontbreekt het in elk geval niet. “Honderd procent dat hij achter meerdere wereldtitels aan zit. In de oefenruimte is hij bloedserieus. Hij is zich echt aan het klaarstomen.”

Opvallend aan deze WK-voorbeschouwing: voor het eerst in jaren begint Michael van Gerwen niet als dé gedoodverfde favoriet. Taylor vindt dat een interessante verschuiving.

“Voor het eerst wordt er eigenlijk nauwelijks over Michael gepraat richting het WK. En ik denk dat hij dat stiekem wel prettig vindt,” zegt hij. “Hij heeft wat persoonlijke problemen gehad, maar als je hem nu ziet, zit hij weer te dollen, grapjes te maken. Hij is weer een beetje die oude ‘Jack the Lad’ en dat vind ik mooi om te zien.”

Juist doordat de aandacht zo sterk op de twee Lukes ligt, kan Van Gerwen volgens Taylor profiteren. “Als mensen hem onderschatten, kan hij rustiger spelen. Dan ligt de druk minder op hem en is hij een héél lastige klant om eruit te gooien.”

De sleutel voor een terugkeer aan de absolute top ziet Taylor vooral buiten het bord. “Hij moet gaan zitten, nadenken, studeren,” legt hij uit. “Ik keek altijd naar andere topsporters. Documentaires, biografieën. Kleine dingen die je beter maken: zelf koken in je hotelkamer, een matras-topper en eigen kussen meenemen, zodat je in feite op je eigen bed slaapt. Geen restauranteten tijdens het WK, om elke kans op voedselvergiftiging te vermijden.”

Die werkwijze leende hij van bodybuilders. “Die vertelden me: wij eten nooit in een hotel als we in competitie zijn. Ze nemen een campingbrandertje en eieren mee en regelen alles zelf. Als ze ziek worden, zijn ze jaren bezig om verloren spiermassa terug te krijgen. Dát soort discipline heb je op een WK ook nodig. Als je moe bent, slecht slaapt, branden je ogen net zoals na een uur op de computer – en dat vertaalt zich direct naar het bord.”

Taylor kijkt ook vooruit naar wat de komende weken betekenen voor de andere iconen van het moderne darts. Over Gary Anderson is hij duidelijk. “Ik denk dat we zijn absolute top nu wel gehad hebben,” zegt hij. “Leeftijd speelt mee, zijn ogen zijn niet meer wat ze waren. Kan Gary nog een wereldtitel winnen? Natuurlijk kan dat. Maar het wordt nu wél heel lastig.”

Peter Wright, die opnieuw een moeizaam jaar achter de rug heeft, blijft onverwoestbaar optimistisch. “Hij heeft me gezegd dat hij het WK gaat winnen. Je kunt zijn zelfvertrouwen niet aanvallen, dat is duidelijk,” lacht Taylor. “Je moet in je hoofd hebben dat je kún winnen. Als je eigen geest niet meewerkt, ga je het WK nooit pakken. De training vertelt je of je goed genoeg bent. Maar in zijn hoofd zegt hij: ik kan dit winnen. Dat vind ik mooi. Dan is het: we gaan zien wat er gebeurt.”

Een terugkerend thema in Taylors analyse is mentale weerbaarheid. Niet alleen bij kampioenen, maar ook bij spelers die dreigen af te glijden. Namen als Dave Chisnall en Rob Cross komen daarbij voorbij.

“Je moet écht mentaal sterk zijn,” zegt hij. “Zodra je begint te verliezen, krijg je het overal te horen. Elke keer dat je buiten de deur komt: ‘Wat is er met je gebeurd?’ ‘Je wint nooit meer.’ ‘Je bent klaar.’ Dat waren voor mij juist prikkels, maar ik weet niet of iedereen die kracht heeft.”

Over Chisnall is Taylor openhartig. “Het is eigenlijk jammer. Hij is een goede speler, heeft zat toernooien gewonnen, maar nooit Blackpool of het WK. Daar is hij zeker toe in staat, maar ik weet niet hoe zijn mindset nu is.”

Nog altijd klinkt in alles door dat Taylor topsport anders benadert dan een groot deel van de huidige subtop. “Ik snap dat veel spelers denken: als ik in de top 32 blijf, verdien ik een paar ton per jaar, dan is het prima,” zegt hij. “Maar voor mij was dat nooit genoeg. Het geld is mooi, maar ik wilde titels. Je kunt geen trofeeën eten, maar het is wél mooi als ze achter je in de kast staan.”

Die winnersmentaliteit koppelt hij ook aan lef om te veranderen. “Ik heb nooit begrepen dat sommige spelers al jaren niets winnen en dan met exact dezelfde darts, schoenen, kleding en flights blijven spelen. Dan denk ik: je hebt nog nooit iets gewonnen, probeer dan eens wat anders. Je moet altijd op zoek zijn naar verbetering.”

Op 3 januari spelen twee darters om één miljoen pond. Het zet zelfs de erelijst van Taylor in een ander licht. “Toen ik speelde, was het 500.000 pond,” zegt hij. “Stel je voor dat je voor een miljoen aan het gooien bent op die laatste dubbel. Fantastisch. Barry (Hearn) heeft altijd gezegd dat hij naar een miljoen wilde, en hij heeft woord gehouden. Het zou me niets verbazen als hij het op termijn nog verder opkrikt.”

Als het aankomt op wie dat miljoen gaat binnenhalen, blijft Taylor bij zijn eerste gevoel. “Voor mij is het een toss-up tussen een paar namen,” besluit hij. “Josh Rock heeft een geweldige kans, de twee Lukes natuurlijk, en Michael zou ik nooit wegstrepen. Maar als je me nu vraagt wie de finale halen… dan zeg ik toch: het zou zomaar weer de twee Lukes kunnen zijn.”