ANALYSE: Engeland terug aan de top: Humphries voelt druk, Littler ruikt bloed, Wade is weer Wade, Bunting klimt, Dobey consolideert

Het Engelse darts verkeert momenteel in een uitstekende gezondheid. Met maar liefst 43 spelers op de Tour levert Engeland meer dan het dubbele van het aantal van het volgende meest vertegenwoordigde land, Nederland, dat met 21 spelers volgt.

Nadat de toonaangevende status van Engeland in de afgelopen jaren iets afgebrokkeld was, lijkt de orde weer hersteld. Inmiddels staan er liefst vijf Engelse darters in de top-8 van de wereldranglijst.

Twee jaar geleden begon Luke Humphries aan een geweldige reeks waarin hij vier majors won, met als hoogtepunt zijn eerste wereldtitel. Die bliksemsnelle opmars katapulteerde hem ver voor de concurrentie uit naar de nummer één van de wereld.

Hoewel hij nog altijd bovenaan staat, wordt de druk om die positie vast te houden groter. Cool Hand Luke moet in de resterende maanden van het jaar bijna één miljoen pond aan prijzengeld verdedigen. Dat betekent dat hij onder druk staat om titels te heroveren die hij eerder won.

In 2025 heeft hij al enkele successen geboekt: hij versloeg Jonny Clayton in een spannende finale van het nieuw opgezette World Masters, en in de Premier League revancheerde hij zich tegen Luke Littler voor de nederlaag in 2024 door The Nuke te kloppen in de eindstrijd. Ook in de World Series stond hij op het hoogste podium door Nathan Aspinall te verslaan in de finale van de US Darts Masters.

Toch laat zijn vorm op de European Tour te wensen over. Waar hij ooit als een van de dominante krachten gold, kwam hij dit seizoen in zes gespeelde events niet verder dan de halve finales. Met twee halve finales en twee kwartfinales zijn de resultaten degelijk en constant, maar Humphries is gewend om deze toernooien te winnen. Hij zal snel willen terugkeren naar dat niveau.

Op de Pro Tour speelde hij opvallend weinig — slechts vijf events — maar een halve finale en een finale leverden hem wel genoeg punten op om comfortabel op koers te liggen voor kwalificatie voor de Players Championship Finals in november. Zijn twee jaar aan de top zijn indrukwekkend geweest, maar met Littler in opmars staat zijn koppositie mogelijk serieus onder druk.

Sinds zijn sensationele optreden op het WK 2024 heeft Luke Littler niet meer omgekeken. Waar hij toen nog als finalist eindigde, zette hij in 2025 de volgende stap en werd hij wereldkampioen. Kort daarna zette hij zijn zegereeks voort in Minehead, waar hij James Wade in de finale verpletterde om de UK Open te winnen.

In Europa prolongeerde hij zijn titel op de Belgian Darts Open. Het enige andere European Tour-evenement dat hij speelde was de German Grand Prix, waar hij in de halve finale verloor van Gian van Veen.

Littler deed mee aan alle World Series-events van 2025, maar haalde slechts één keer de halve finale, op de Dutch Masters. Op de vloer bereikte hij slechts één keer de laatste vier, met daarnaast twee kwartfinales in acht gespeelde Pro Tour-toernooien. Toch ligt hij op schema voor kwalificatie voor zowel het EK Darts als de Players Championship Finals.

Op de grote tv-podia bleef hij echter excelleren. Hij bereikte de finale van de Premier League na een record van zes gewonnen avonden en het eindigen bovenaan de ranglijst. Recent voegde hij daar de World Matchplay-titel aan toe, opnieuw door James Wade in de finale te verslaan, zij het in een veel spannendere wedstrijd dan bij de UK Open.

Het grote voordeel voor Littler: hij hoeft tot het WK geen prijzengeld te verdedigen. Alles wat hij wint, telt volledig mee voor zijn ranking. Dat maakt hem de grote favoriet om als nummer één aan het WK te beginnen. Met nog vier majors op de kalender zal hij erop gebrand zijn om meer grote titels te pakken en opnieuw geschiedenis te schrijven.

Stephen Bunting is inmiddels opgeklommen naar de vierde plaats op de wereldranglijst en heeft zijn positie tussen de elite verstevigd. Constante prestaties en diepe runs in toernooien hebben hem omhooggestuwd.

Op televisie haalde hij dit jaar de kwartfinales van alle majors, met uitzondering van de UK Open. Zijn beste resultaat boekte hij op het WK. Daarmee verzekerde hij zich van een plek in de Premier League, maar daar kon hij geen vuist maken: hij eindigde als laatste met slechts één gewonnen avond. In de World Series ging het stukken beter, met vier finales tot nu toe, waarvan hij er twee won.

Op de Pro Tour staat hij tweede op de Order of Merit, waarmee hij enkel Martin Schindler voor zich hoeft te dulden. Hij won één vloertitel en haalde een finale kort daarvoor. Op de European Tour begon hij sterk met een kwartfinale in België en winst in de International Darts Open, maar daarna kwam hij nog maar één keer voorbij de tweede ronde.

Met nog minder dan 30% van zijn prijzengeld te verdedigen dit jaar, kan The Bullet vooral omhoog kijken op de ranglijst.

James Wade heeft met twee opeenvolgende majorfinales laten zien dat hij nog altijd meetelt. Na een dip in vorm dachten velen dat The Machine zijn beste tijd had gehad, maar als huidige nummer vijf van de wereld bewijst hij het tegendeel.

Na teleurstellingen op het WK en in het World Masters verraste Wade door Humphries in de kwartfinales te verslaan en Josh Rock met 11-2 weg te blazen op de UK Open, waardoor hij zijn eerste majorfinale sinds 2023 haalde. Daarin was Littler echter te sterk.

Zijn Europese campagne begon goed met een halve finale, maar daarna kwam hij in zeven events slechts twee keer in de laatste sessie. Op de Pro Tour staat hij 18e na vier kwartfinales en een titel in Leicester, waar hij Scott Williams versloeg.

Zijn grootste succes van het jaar kwam in de Winter Gardens, een locatie waar hij dol op is. Daar bereikte hij zijn zevende Matchplay-finale na zeges op Joe Cullen, Wessel Nijman, Gian van Veen en Jonny Clayton, maar opnieuw was Littler de spelbreker.

Van vechten voor een plek in de top 16 naar jagen op de top vier, Wade heeft bewezen dat hij nog lang niet klaar is.

Chris Dobey is inmiddels een vaste waarde aan de bovenkant van de ranglijst, dankzij hard werken, doorzettingsvermogen en vooral constante prestaties. Hij bereikte eerder dit jaar een nieuwe mijlpaal als nummer zes van de wereld.

Op het WK haalde hij voor de derde keer op rij de kwartfinales, waarna Michael van Gerwen in de halve finale te sterk was. Die prestatie leverde hem opnieuw een plaats in de Premier League op, maar ook daar bleef succes beperkt: zesde plaats, één avondzege en drie verloren finales.

Na het WK wist Dobey zijn tv-vorm niet vast te houden, met vroege exits in de Masters, de UK Open en de Matchplay. Hierdoor zakte hij terug naar de achtste plaats op de wereldranglijst.

Op de vloer blijft hij echter sterk presteren, met drie finales en twee titels dit jaar. Buiten die finales kwam hij in geen enkel toernooi verder dan de vierde ronde. Op de European Tour jaagt hij nog altijd op zijn eerste titel. Na een teleurstellend begin met vijf vroege uitschakelingen, haalde hij in de laatste twee toernooien wél de finaledag. In de Baltic Sea Open verloor hij van Gerwyn Price, ondanks een gemiddelde van boven de 101.