''Hij was een absolute nachtmerrie om tegen te spelen'' - Nathan Aspinall knokt zich met moeite langs Lourence Ilagan

Nathan Aspinall staat in de tweede ronde van het WK Darts 2026, maar de manier waarop zal hem nog lang bijblijven. De Engelsman rekende in Alexandra Palace met 3-1 in sets af met Lourence Ilagan, al ging dat gepaard met zichtbare spanning, gemiste dubbels en een gevecht met zichzelf.

Na afloop was Aspinall opvallend open over zijn mentale strijd op het podium. “Ik heb die wedstrijd gewonnen, maar dit was absoluut niet hoe ik het had uitgetekend.” De eerste reactie van Aspinall na het vastmaken van de beslissende pijl was geen uitbundige vreugde, maar opluchting. “Opgelucht,” vatte hij het gevoel samen tegen onder meer Dartsnieuws. “Deze wedstrijd liep totaal anders dan ik me had voorgesteld toen ik gisteravond naar bed ging.”

De Engelsman spaarde zijn tegenstander niet in lof. “Alle credits voor Lourence. Hij speelde een fantastische wedstrijd en zette me continu onder druk. Ik voelde die druk ook echt. Mijn gezicht was rood als een tomaat, ik stond de hele tijd te trillen.”

Dat gevoel hield tot diep in de wedstrijd aan. “Maar aan het einde vond ik ineens iets. Ik weet eerlijk gezegd niet waar ik het vandaan heb gehaald, maar ik heb het eruit getrokken. De rest van die wedstrijd ben ik eigenlijk alweer vergeten.”

Wat Aspinall wel bijblijft, is één specifiek moment. “Die 170-finish onder de meest immense druk om een wedstrijd te winnen, dat is wat ik meeneem. Niet hoe ik speelde, niet de gemiste dubbels, alleen dat moment.”

Het was een finish die symbool stond voor zijn avond: geen controle, geen dominantie, maar overleven op karakter. “Dat is wat topdarts soms is,” erkende hij. “Niet mooi, niet vloeiend, maar toch de juiste pijl gooien wanneer het moet.”

Dat de spanning hem zo in de greep had, verraste Aspinall zelf misschien nog wel het meest. “Ik zou graag zeggen dat het een geweldig gevoel was, maar dat was het niet. Ik heb de afgelopen weken zó goed gespeeld. Ik heb meer exhibitions gedaan dan normaal, met een reden. Mijn 180’s waren er, mijn vertrouwen was er.”

Toch sloeg alles om toen hij het podium opstapte. “Ik ben niet bang om het toe te geven: ik ging eraan ten onder. Ik heb twintig keer op dat podium gestaan in mijn carrière en toch legde ik mezelf vanavond een enorme druk op.” Waarom precies, weet hij nog niet. “Dat zal ik later wel analyseren. Maar uiteindelijk heb ik gewonnen en dat is het enige wat telt.”

Volgens Aspinall bevestigde deze wedstrijd opnieuw waarom de eerste ronde van het WK zo verraderlijk is. “Iedereen zegt het en het is gewoon waar: de eerste ronde is de moeilijkste. Je wilt gewoon in het toernooi blijven.”

Dat verklaart volgens hem ook waarom grote namen regelmatig sneuvelen. “Je denkt niet aan winnen, je denkt aan overleven. En dat is een gevaarlijke mindset.”

Dat hij zelf niet het volgende slachtoffer werd, stemde hem zichtbaar gerust. “Ik ben teleurgesteld over mijn spel, maar blij dat ik er nog ben. Dat is alles wat telt.”

Aspinall wilde geen excuses zoeken in het speltempo of gedrag van Ilagan, maar maakte wel duidelijk dat de Filipijn een uiterst lastige opponent was. “Het was niet zijn tempo en het was niet de interactie met het publiek. Ik genoot daar juist van.”

Toch gaf hij toe dat Ilagan hem vanaf de eerste pijl in de problemen bracht. “Hij was een absolute nachtmerrie om tegen te spelen. Vanaf pijl één.”

Met een wrange glimlach besloot Aspinall het onderwerp. “Hij vliegt terug naar de Filipijnen, ik blijf in Londen. Dat is het verschil.”

Het moeizame optreden stond haaks op de vorm waarin Aspinall dit WK is ingegaan. Zijn seizoen was indrukwekkend, met drie Euro Tour-titels, een finaleplaats op de Players Championship Finals en constante prestaties op tv-podia.

“Mijn spel is in de beste staat waarin het ooit is geweest,” stelde hij zonder aarzelen. “Mijn vertrouwen is hoger dan ooit, mijn hoofd is rustiger dan ooit.”

Voor het eerst in jaren arriveerde hij bovendien zonder fysieke of mentale ballast. “Geen blessures, geen gezondheidsproblemen, geen ruis in mijn hoofd. Ik ben gewoon Nathan.”

Als geplaatste speler moest Aspinall tot de laatste sessie van de eerste ronde wachten op zijn optreden. Dat vond hij lastig. “Niet omdat ik anderen zag spelen, want ik kijk bijna niet. Maar omdat je thuis zit en dagen aftelt.”

Hij vergeleek het met kinderen die wachten op Kerstmis. “Misschien moet ik volgend jaar een adventskalender maken tot ik in Ally Pally speel.”

De opluchting was groot toen hij eindelijk onderweg was. “Ik zat in de trein, keek wat darts om de vlinders op te wekken, want ik voelde me eigenlijk een beetje vlak. Ik wilde me onderdeel voelen van het toernooi.”

Met zijn vader, broers en sponsors in de zaal voelde de avond extra beladen. “Ik liep dat podium op en toen… mijn arse viel eruit,” zei hij met zijn kenmerkende eerlijkheid.

Toch vond hij een manier om zich erdoorheen te slaan. “Ik won. En dat is uiteindelijk alles wat telt.”

In de tweede ronde wacht Leonard Gates, een tegenstander die Aspinall kent. Zijn vertrouwen is groot. “Ik weet dat ik Leonard ga verslaan. Hij is een goede speler, maar ik ga me niet nog eens zo nerveus voelen.”

Volgens Aspinall is de grootste mentale blokkade nu verdwenen. “Die eerste hobbel is genomen. Maandag wordt een andere wedstrijd.”

Aspinall sprak ook over zijn bredere WK-ambitie. “Als je hier zit en niet denkt dat je het WK kunt winnen, wat doe je hier dan? Dat is geen arrogantie, dat is geloof.”

Hij wees op zijn recente carrièrepad. “Twee jaar geleden dacht ik dat ik nooit meer op dit niveau zou spelen. Daarna Premier League, halve finales, New York-finale, drie Euro Tours. Ik ben terug in de top 12 van de wereld.”

Die weg geeft hem vrijheid. “Ik speel zonder angst. Ik weet dat ik wedstrijden ga verliezen, maar ik lig er niet meer wakker van.”