"Het ergste wat me is overkomen is het WK Darts winnen" - Michael Smith komt met opmerkelijke reden voor zijn terugval

De carrière van Michael Smith is er één die altijd in het teken heeft gestaan van veerkracht. Van talloze gemiste kansen op de grootste podia tot het ultieme hoogtepunt in 2023, het veroveren van de wereldtitel, 'Bully Boy' heeft keer op keer bewezen dat hij na een tegenslag sterker terug kan komen.

Maar het afgelopen jaar bleek misschien wel zijn zwaarste tot nu toe. Niet alleen op het podium, maar ook daarbuiten, kreeg Smith te maken met blessures, een daling op de wereldranglijst en mentale worstelingen.

In een openhartig gesprek met Online Darts deed Smith zijn verhaal. Over de diagnose van ernstige artrose, het missen van prestigieuze toernooien als de World Matchplay, de mentale impact van onder zijn niveau presteren en het stille geloof dat hij tóch opnieuw de top weer kan bereiken.

Smith trapte het interview af met een korte terugblik op zijn rustperiode. "Het gaat eigenlijk goed. Ik heb genoten van wat vrije tijd sinds mijn laatste Pro Tour. Het was zwaar, maar ook goed om even afstand te nemen", aldus de Engelsman.

Toch draaide het gesprek al snel om de blessure die hem al maanden parten speelt: zijn schouder. "Na mijn vakantie kreeg ik de MRI-resultaten terug. De diagnose: ernstige artrose. Het klinkt verschrikkelijk, ik kan het zelf niet eens goed uitspreken. Voorlopig staan injecties in schouder en pols op het programma. In het ergste geval zou ik ooit een nieuwe schouder moeten, maar dat zou pas na mijn carrière zijn. Voor nu moet ik het uitzingen met injecties."

Die vooruitzichten baren hem zorgen. "Een nieuwe schouder betekent opnieuw leren darten. Toen ik het googelde, werd ik eerlijk gezegd bang. Cortisone-injecties, PRP-behandelingen, en dan dat vooruitzicht van een operatie waarbij ze je rotator cuff doorsnijden… daardoor raakte ik in paniek. Maar zolang ik nog actief ben, stel ik die stap uit. Misschien als ik 45 of 46 ben."

Tijdens de Masters maakte Smith zijn blessure voor het eerst publiekelijk bekend. Tot die tijd probeerde hij de pijn verborgen te houden. "Het is zwaar om te zien dat je zakt op de ranglijst. Natuurlijk heb ik nog halve finales gehaald – op de vloer en bij de UK Open – maar het is niet het niveau wat ik normaal hoor te behalen. Op eerste kerstdag blesseerde ik mezelf, en sindsdien is het een gevecht geweest. Ik heb nog steeds wedstrijden met gemiddelden boven de 100, zelfs 110 tegen Humphries, maar daarna kelder ik terug naar de 80 en 90. Het ontbreekt simpelweg aan consistentie. En dat zit niet alleen in mijn schouder, maar vooral in mijn hoofd. Ik ga een wedstrijd in met de gedachte: 'Als mijn schouder of pols het maar niet begeeft.' Dat breekt je op."

Voor een speler die zo afhankelijk is van ritme, weegt die mentale strijd bijna net zo zwaar als de fysieke. Smith legt uit: "Voor de laatste Pro Tour kon ik nauwelijks op mijn linkervoet staan. Eerst dacht ik aan jicht, maar het hield weken aan. Mijn voet zwol op als een ballon. Bloedtesten, röntgenfoto’s, antibiotica, pijnstillers – niets hielp. Nu praten ze zelfs over steroïden. Het zou ook artritis in mijn voet kunnen zijn. Mijn lichaam lijkt het gewoon op te geven."

En dan komt er een opmerkelijke bekentenis: "Eerlijk gezegd is het ergste wat me is overkomen het WK Darts winnen. Het is alsof mijn lichaam daarna zei: 'Je hebt het eindelijk gedaan, nu kun je stoppen met vechten.' Maar dat kan en wil ik niet. Ik heb die vechtmentaliteit weer nodig. Mijn hoofd en mijn lichaam moeten weer in dezelfde versnelling komen."

Ondanks alle tegenslagen weigert Michael Smith de handdoek in de ring te gooien. Hij onderzoekt volop behandelingen die hem zonder operatie op de tour moeten houden. "De cortisonen helpen. Na de Masters kreeg ik er één en meteen haalde ik de halve finale van de UK Open. Maar ik heb ook PRP nodig. Daarnaast moet ik nog zien hoe ik met mijn voet omga. Het is een vicieuze cirkel. Toch zal het me niet stoppen", klinkt het strijdvaardig.

De mentale belasting bleek echter minstens zo zwaar als de fysieke pijn. "Daarom ben ik niet naar Duitsland gegaan. Ik miste twee Euro Tour-kwalificaties en twee Pro Tours. Het niet spelen van de Matchplay deed pijn, maar mentaal was ik er niet klaar voor. Ik wilde niet dat mensen zouden zeggen: 'Michael Smith gooide eerst 100+, nu nog maar 93.' Dan wacht ik liever tot ik écht fit ben. Zelfs België heb ik laten schieten. Het maakt me niet uit of ik het EK Darts mis. Ik heb dit jaar grotendeels opgegeven om alles op orde te krijgen. Vanaf december wil ik weer bouwen, een behandeling ondergaan en hopelijk een paar zeges pakken op het WK. Dan klim ik zo terug de top 10 in, of hoger."

De voormalig wereldkampioen staat inmiddels buiten de top 16, maar paniek? Daar wil hij niet van spreken. "Ik maak me er zelf niet druk om, maar ik weet dat de fans dat wel doen. Mensen vergeten dat ik in twee toernooien £820.000 verloor. Alleen al na mijn vroege uitschakeling op het WK kelderde mijn ranking met £485.000. Het is niet dat ik slecht speel, maar slecht plannen na mijn wereldtitel heeft me de das omgedaan. Ik focuste me te veel op tv-toernooien en te weinig op een heel jaar. Dat heeft me pijn gedaan."

Van spijt is echter geen sprake. "Nee, helemaal niet. Ik heb de wereldtitel gepakt – dáár ging het om. Als ik hem opnieuw win, doe ik dat op de manier waarop Humphries het heeft gedaan: door het hele jaar te knallen. Littler is nog fris, hij kan overal spelen. Ik verdiende een time-out na twaalf seizoenen op de tour. Maar dit is de eerste keer dat ik écht geblesseerd ben. Ik heb eerder gespeeld met een gebroken hand en polsproblemen, maar nu betaal ik daar de prijs voor."

De World Matchplay in Blackpool, altijd een speciaal podium voor Smith, moest hij dit jaar vanaf de bank volgen. "Eerst was ik er kapot van. Na mijn nederlaag op de laatste Pro Tour heb ik op de terugweg geen woord gezegd. Maar twintig minuten later dacht ik: ach ja, het is wat het is. Ik heb de Matchplay eerder gemist, en ik zorg ervoor dat het niet nog eens gebeurt."

Ondanks alles gelooft Smith dat er nóg mooiere momenten wachten dan zijn wereldtitel. "Als ik nog eens wereldkampioen word, zal dat nog belangrijker voelen dan de eerste keer. Ik geloof dat ik het opnieuw ga doen. Het draait alleen om geduld hebben, en dat is niet mijn sterkste punt. Maar ik heb verliezen vaker overwonnen. Dit is gewoon weer een obstakel. De pijn zit er nog, mijn pols blijft een beperking, maar ik moet me aanpassen."

Vanuit de dartswereld kreeg hij weinig steun, maar dat stoort hem niet. "Een paar mensen hebben me geappt, zoals Jamie Banks en Dave Allen van de PDC. Verder ben ik eigenlijk met rust gelaten – en dat wil ik ook zo. Thuis ben ik helemaal niet met darten bezig. Geen telefoontjes, geen berichten. Vragen als 'hoe gaat het?' herinneren je alleen maar aan wat er mis is. Ik los het liever zelf op."

Fans vroegen zich af of Smith zijn oude darts nog eens zou oppakken, maar dat idee wuift hij weg. "Nee. Ik weet niet eens waar ze zijn. Ik had ze in mijn Grand Slam-trofee gestopt toen ik overstapte, en volgens mij heeft Kasper ze er ooit uitgehaald. Mijn vrouw weet het waarschijnlijk, maar ik heb het nooit gevraagd. Ooit komen ze in een lijstje, maar ik heb ze al die tijd niet meer aangeraakt."

Wat hem wél inspireert, is de herinnering aan betere tijden. "Elke dag. Er hangt een enorme foto aan de muur die me eraan herinnert waar ik vandaan kom en waar ik weer naartoe wil. Ik weet dat de gloriedagen terugkeren. Ik moet gewoon stoppen met klagen en mijn hoofd weer op orde krijgen."

En dan is er nog dat ene toernooi: het WK Darts. Smith arriveert dit jaar als ongeplaatste outsider, een rol die hem wellicht wel ligt. "Zeker weten. Ik ga er niet heen met de gedachte iemand te ontregelen, maar het zou mooi zijn om Gezzy (Gerwyn Price) weer te pakken, het is drie jaar geleden dat hij van me won. Als ik op 90-95% speel, kan ik ver komen. Op 100% haal ik gemiddeld 110+, dus ik weet waartoe ik in staat ben."

Ondanks de blessures, gemiste toernooien en de daling op de ranglijst blijft Smith vastberaden. Zijn boodschap is even simpel als krachtig: "Ik ken niets anders dan darten en vechten. Ik kom terug."