"Dit is de meest zelfverzekerde versie van mij ooit" - Josh Rock jaagt op eerst majortitel bij Players Championship Finals

Josh Rock blijft een van de snelst rijzende sterren in het moderne darts, en opnieuw liet hij bij de Players Championship Finals in Minehead zien waarom zijn naam steeds vaker valt in gesprekken over toekomstige majorwinnaars. Ondanks een ijzige speelomgeving en een stroef verlopen wedstrijd boekte de Noord-Ier een belangrijke overwinning 6-3 overwinning tegen Gabriel Clemens, waarna hij uitgebreid reflecteerde op zijn vorm, zijn ontwikkeling en zijn ambities voor het komende WK Darts.

Hoewel de omstandigheden verre van ideaal waren, sprak Rock na afloop vol vertrouwen: “Ik wist dat ik ging winnen. Dat is geen gebrek aan respect naar Gabriel, maar ik voelde me comfortabel, ook al was het veel te koud.” Die zelfverzekerdheid typeert de speler die de afgelopen jaren van Q-School-talent uitgroeide tot een vaste kracht in de top van het mondiale darts.

Rock nam geen blad voor de mond over de kou op het podium. Nog voor zijn eerste worp wist hij al dat het lastig zou worden: “Het was het koudste dat ik ooit heb meegemaakt. Ik kon mijn darts niet normaal loslaten.” Ook opponent Gabriel Clemens kampte met dezelfde problemen, waardoor de wedstrijd een gevecht werd dat meer met omstandigheden dan met pure kwaliteit te maken had.

Toch gaf Rock geen krimp. Hij had het gevoel dat hij de partij in handen had, zelfs toen hij richting finishlijn wat verslapte: “Ja, ik schakelde een beetje uit. Ik wilde gewoon zo snel mogelijk van het podium af, zó koud was het.”

Dat hij zelfs onder zulke omstandigheden overeind bleef, bevestigt hoe stabiel zijn spel dit seizoen is. “Mijn game staat goed. Ik had niet eens ingegooid, ik had alleen mijn punten vervangen en ging meteen het podium op. Toch voelde ik me 100%. Dat zegt genoeg.”

Naast zijn spel werkt Rock ook aan zijn presentatie. Hij speelde tijdens de Grand Slam of Darts met een andere walk-on song, maar dat was geen succes. Lachend zei hij: “Ik en mijn vader zaten in de hotelkamer onzin te praten en toen zei hij: verander je walk-on eens. We luisterden iets nieuws en ik dacht: laten we het proberen. Maar het publiek vond het niks.”

Daarom staat hij nog steeds open voor verandering: “Ik zoek nog naar hét nummer. DJ Chrissy is leuk, maar ik heb mijn perfecte song nog niet gevonden.”

Het tekent Rock: altijd experimenterend, altijd op zoek naar verbetering, of dat nu in zijn darts, zijn materiaal of zijn uitstraling is.

Het Grand Slam-debuut van Rock verliep uitstekend, al kwam hij opnieuw Luke Littler tegen: de man die hem in meerdere grote wedstrijden net de das omdeed. Toch deelt Rock geen enkele frustratie: “Waarom zou ik? Als je tegen de beste speler in de wereld speelt, moet je je niveau verhogen. Elke keer dat wij spelen, is het een gemiddelde boven de 100. Dat zegt genoeg.”

Hij weet dat zijn moment nog komt. “De resultaten blijven niet eeuwig zo. Elke keer dat ik topdarts speel tegen hem, neem ik iets mee. Mijn tijd komt wanneer het zover is.” En dat besef geeft hem rust én ambitie.

Hoewel Alexandra Palace hem tot nu toe weinig geluk bracht, is Rock uitzonderlijk positief over het komende WK. “Dit is de eerste keer dat ik naar 'Ally Pally' ga zonder gedoe achter de schermen. Geen stress, geen problemen. Dit is de meest enthousiaste versie van mij ooit richting het WK.”

Het contrast met eerdere jaren is groot. In de twee voorbije edities speelde hij met persoonlijke ballast. Nu voelt het alsof het speelveld eindelijk vlak is. “Ik ben zelfverzekerd. Ik heb veel geleerd het afgelopen jaar, en mijn vorm is beter dan ooit.”

De Noord-Ier klimt gestaag op de Order of Merit, en dat gaat hem niet onopgemerkt voorbij. “Natuurlijk stel ik doelen. Eerst top-16, toen top-12, nu top-8. Tussen die plekken is alles heel close, maar ik zit in de buurt.”

Volgend jaar heeft hij vrijwel niets te verdedigen, waardoor hij een enorme kans ziet: “Het is weer een ‘free run’. Als ik ver kom op het WK, kan ik richting de top vier. Dat is zeker mogelijk.”

Dat hij al zo snel de wereldtop nadert, verrast hem zelf soms ook: “Natuurlijk ben ik verrast. Als je net begint, geloof je niet meteen dat je er tussen hoort. Maar hoe vaker je speelt tegen jongens als Price, Littler en Humphries, hoe meer je leert. Je groeit daarin.”

Toch was er één moment waarop het voor hem klikte. “Dit jaar dacht ik: ja, ik hoor hier. Vooral toen ik met mijn nieuwe Target-materialen ging gooien. Zelfs vóór ik officieel tekende wist ik al: dit gaat het verschil maken.”

Sinds zijn overstap naar Target heeft Rock een andere uitstraling op het podium. Hij oogt rustiger, zelfbewuster en vol overtuiging. “Ik voelde meteen dat de setup perfect was. Ik moest er alleen even op wachten voor ik ermee mocht spelen. Maar zodra januari kwam, voelde ik dat dit een andere Josh Rock was.”

Die uitspraak klinkt zelfverzekerd, maar vooral eerlijk. Rock weet precies waar hij staat — en waar hij naartoe moet. De overwinning in Minehead was misschien niet zijn beste, maar wel een belangrijke. Hij won ondanks omstandigheden, niet dankzij zijn beste spel. En dát is het kenmerk van een speler die volwassen wordt.

Zijn ambities zijn helder:

“Dit is de beste versie van mij ooit richting 'Ally Pally',” zei hij. En wie goed naar zijn seizoen kijkt, ziet dat het geen loze woorden zijn.

Josh Rock klopt steeds harder op de deur — en het lijkt slechts een kwestie van tijd voor hij die volledig openslaat.