Gurney door ondanks mentale strijd: “Ik wilde er niet zijn, maar ik zou de PDC nooit laten vallen”

Daryl Gurney heeft zich geplaatst voor de volgende ronde van de Players Championship Finals na een 6–3 overwinning op Brendan Dolan. De Noord-Ier won in Minehead een duel dat sportief van belang was, maar vooral emotioneel geladen bleek.

In het gesprek na afloop sprak Gurney opvallend openhartig over zijn recente mentale worsteling tijdens de Grand Slam of Darts, waar hij naar eigen zeggen kampte met hevige heimwee. Hij overwoog zelfs kort af te zeggen voor zijn laatste groepswedstrijd, maar zette uiteindelijk door “om de PDC niet teleur te stellen”.

De winst op Dolan was voor Gurney vooral een noodzakelijke stap om het negatieve gevoel van de Grand Slam achter zich te laten. “Het was zwaar, zoals je zei,” verklaarde hij in zijn perspraatje. “Brendan is een van de aardigste mensen die ik ken. Het is lastig om tegen hem in de wedstrijdmodus te gaan, om jezelf fel te maken. Maar uiteindelijk lukte dat en kwam ik over de streep. Of het nou 6–0 of 6–5 was, maakt me niet uit, als ik maar win.”

De twee Noord-Ieren speelden jarenlang samen op de World Cup of Darts, maar op het podium van Minehead was van kameraadschap even geen sprake. Gurney benaderde het duel professioneel, volledig gefocust op zijn eigen prestatie. “Ik weet eerlijk gezegd niet waar Brendan was. Ik denk dat hij op de hoofdpodium-borden aan het oefenen was. Ik heb hem niet zien trainen. Ik was bezig op een van drie oefenborden achterin. Ik concentreerde me gewoon op mijn eigen spel.”

Gurney gaf toe dat hij tijdens de Grand Slam moeite had om zich mentaal te motiveren. “Ik was heel erg heimwee,” zei hij. “Het was de eerste keer dat ik dat meemaakte sinds ik bij de PDC speel. Ik wilde gewoon naar huis, mijn zoon zien en in mijn eigen bed slapen. Ik wilde eigenlijk niet aanwezig zijn op de Grand Slam. Ik was het al beu voordat ik daar überhaupt speelde. Ik had een paar dagen vrij nodig, een week thuis.”

Na afloop van dat toernooi kreeg hij zes dagen thuis en dat bleek cruciaal. “Ik voel me nu een totaal andere speler dan toen. Ik ben teleurgesteld met hoe ik daar speelde. Er waren zó veel spelers die het waarschijnlijk meer verdienden om daar te staan. Ik speelde slecht, dat weet ik. Maar de beste reactie daarop is hier komen en wedstrijden winnen. Dat heb ik nu gedaan. Ik legde mezelf veel druk op – niet alleen omdat het een wedstrijd was, maar door hoe de Grand Slam gegaan is. Ik ben blij dat ik doorging.”

Op de vraag of hij serieus overwogen heeft zich terug te trekken voor zijn laatste wedstrijd op de Grand Slam, was Gurney eerlijk. “Ja, dat was zo, maar dat was alleen tussen mij en mijn partner Josie. Ik zou de PDC nooit laten vallen – niet door tegen wie ik moest spelen, maar uit respect. Ik wilde er oprecht niet zijn, maar ik ga de PDC niet teleurstellen. Ik vond dat ze verdienden dat ik die laatste wedstrijd zou spelen, ongeacht hoe ik daarvoor speelde. En ik wílde het uiteindelijk ook doen.” Hij sprak ook zijn dank uit aan Dave Allen, de perschef van de PDC. “Hij steunde me enorm tijdens de Grand Slam. Ik wil hem oprecht bedanken.”

Volgens Gurney heeft zijn veranderde privésituatie veel te maken met het plotselinge gevoel van heimwee. “Mijn zoontje is nu zeven, en hij begrijpt wat er gebeurt. Hij weet dat als ik weg ben, hij me mist. Vroeger was dat anders: ik was weg en kwam terug, en dat was gewoon een dag. Maar nu ziet hij me weggaan – al is het maar vijf dagen – en mist hij me. Ik kom maandag thuis, heb dan een paar demonstratiewedstrijden in Schotland, dus ik zie hem maximaal twee dagen. Daarna is het misschien al richting het WK. Hij mist zijn vader, en ik mis hem ook.”