"Ik verdedig liever een titel dan dat ik er geen heb" - Luke Humphries vol vertrouwen in aanloop naar cruciaal najaar

Luke Humphries bereidt zich voor op een intens slot van 2025, met een reeks grote toernooien waarin hij flink wat prijzengeld moet verdedigen. De eerste halte is de World Grand Prix, het evenement dat hij twee jaar geleden nog wist te winnen.

De nummer 1 van de wereld heeft de afgelopen weken verschillende demonstratieavonden gespeeld om zijn vorm aan te scherpen richting het toernooi in Leicester. Dat is niet alleen nuttig als wedstrijdvoorbereiding, maar ook een kans om dichter bij zijn groeiende schare fans te komen.

"Het is geweldig om de fans te ontmoeten, dat is uiteindelijk waar we het voor doen", vertelde Humphries aan BoyleSports. "Tegelijk is het ook ideale oefening voor de grote toernooien. Ik speel met jongens als Johnny Clayton, Adrian Lewis en Raymond van Barneveld — dat zijn serieuze testwedstrijden."

"Overal waar ik kom, zeker in mijn geboortestad Crewe, word ik aangesproken voor foto's of handtekeningen. Dat is fantastisch. Op sociale media zie je niet altijd hoeveel mensen echt met je meeleven, maar in het echt merk je pas hoe warm de steun is. En ik maak altijd tijd voor iedereen."

Humphries vertelde ook over zijn beginjaren in het darts. "Ik was een jaar of tien toen mijn ouders, die gestopt waren met darten na mijn geboorte, het spel weer oppakten", legt hij uit. "Mijn vader hing een bord op in de logeerkamer en ik wilde meteen meedoen. Rond mijn dertiende begon ik echt beter te worden en speelde ik in cafés. Mijn vader was een sterke speler, gooide gemiddeld rond de 80, en we speelden elke avond tot de tien legs. Op een gegeven moment begon ik te winnen — en dat smaakte naar meer."

Na een korte pauze in zijn late tienerjaren keerde Humphries terug naar het bord. "Ik was 19 of 20 toen ik weer begon. Een vriend, Chris, haalde me over om Super League te spelen. Ik werkte toen van zes tot vijf en oefende daarna nog twee uur. Het was hard werken, maar ik ben trots op dat pad."

Zijn vader gaf hem een advies dat hij nooit vergeten is: "Doorzettingsvermogen. Als je jong bent, wil je te snel succes. Hij zei altijd: alles gebeurt met een reden, blijf doorgaan."

Het pad van 'Cool Hand Luke' naar de wereldtop was verre van eenvoudig. Jarenlang kampte hij met angst- en paniekaanvallen op het podium. "Rond mijn 21e, 22e had ik het zwaar", geeft hij toe. "Ik voelde me claustrofobisch tijdens wedstrijden, alsof ik wilde weglopen. Maar met de tijd leerde ik ermee omgaan. Gewicht verliezen hielp enorm. Ik begon me fitter en sterker te voelen, zowel fysiek als mentaal."

Vanaf dat moment ging het snel. Humphries domineerde de European Tour, klom de wereldranglijst op en kwam meerdere keren dicht bij een grote titel. In 2023 brak hij definitief door: hij veroverde zijn eerste major met de World Grand Prix, door Gerwyn Price met 5–2 te verslaan.

"Ik voelde dat het eraan zat te komen", zegt Humphries. "Na een paar halve finales wist ik: het is een kwestie van tijd. Op de Grand Prix begon ik stroef, maar het duel met Peter Wright draaide alles om. In de finale tegen Price was de eerste set matig, maar daarna speelde ik fantastisch. Die overwinning gaf me het geloof dat ik meer majors kon winnen."

Zijn memorabele 138-finish in de finale staat nog altijd in zijn geheugen gegrift. "De beste 138 ooit! En ik gooide eerder ook nog een 170. John Part noemde het 'de ijsbreker.'"

Daarna volgden de Grand Slam of Darts en de Players Championship Finals, en ging Humphries als topfavoriet naar het WK Darts. Daar moest hij diep gaan tegen de tienersensatie Luke Littler, maar uiteindelijk wist hij zijn droom te verwezenlijken.

"Het was onwerkelijk. De avond ervoor heb ik zelfs goed geslapen", lacht hij. "Alles klopte, zelfs mijn bestelling bij Nando's: kipfilet, rijst en patat. Ik speelde geweldig, vierde feest tot zeven uur 's ochtends, en dat gevoel van wereldkampioen zijn… dat is met niets te vergelijken."

De komende maanden wordt cruciaal voor Humphries. Terwijl Littler niets hoeft te verdedigen tot aan het WK, staat bij Humphries ruim de helft van zijn prijzengeld op het spel. Toch ziet hij dat niet als druk, maar als bewijs van succes.

"Eerlijk gezegd verdedig ik liever een titel dan dat ik er geen heb", zegt hij met een glimlach. "Dat betekent immers dat ik hem gewonnen heb. Als ik hem verlies, so be it — ik ben al twee jaar nummer 1 van de wereld en daar ben ik trots op. Natuurlijk zijn die titels belangrijk om bovenaan te blijven, maar als ik zak, vecht ik gewoon terug."

Zelfs een tijdelijke stap terug op de wereldranglijst zou hem niet deren. "Mijn prestaties spreken voor zich: vier majors in 2023, twee vorig jaar, twee dit jaar. Als ik dat nog tien jaar volhoud, ben ik een gelukkig man. En het is goed voor de sport dat we met z’n tweeën strijden om de nummer één-positie."