“Ik wilde niet huilen, maar toen zag ik mijn vriendin in tranen” – Gian van Veen emotioneel na eerste grote titel

Wat een avond, wat een verhaal. Gian van Veen schreef zondag dartsgeschiedenis door in Dortmund de Europese titel te veroveren. De pas 23-jarige Brabander kende de afgelopen maanden topvorm, maar zag dat zelden beloond worden met resultaten. Tot dit weekend. Ondanks een snee in zijn duim, zenuwslopende momenten en gemiste matchdarts pakte Van Veen zijn allereerste grote titel – en hoe.

Rond twee uur ’s nachts, slechts een paar uur na zijn grootste triomf ooit, liep Van Veen zijn donkere woning in het Brabantse Andel binnen. De contrasten konden niet groter zijn. “Je wint zo’n grote titel en 2,5 uur later lig je gewoon in je eigen bed, alsof er niets is gebeurd,” vertelt Van Veen tegenover Nu.nl. “Mijn vriendin moest om 5.45 uur opstaan voor haar werk bij Jumbo, dus we gingen meteen slapen. Geen feest, geen champagne — gewoon naar bed.”

Wat er in zijn telefoon gebeurde, was echter een feestje op zich: ruim 130 ongeopende felicitaties stroomden binnen. “Mijn telefoon is ontploft,” zegt hij. “Zóveel lieve berichten, ik heb nog lang niet alles kunnen lezen.”

De weg naar die EK-titel was allesbehalve eenvoudig. Na een indrukwekkende 11-9 overwinning op Michael van Gerwen in de halve finale stond Van Veen in de finale tegenover niemand minder dan Luke Humphries, de nummer één van de wereld.

De Nederlander leek de wedstrijd te gaan beslissen: twee matchdarts op tops, en de beker binnen handbereik. Maar beide pijlen misten nét hun doel. Humphries maakte gelijk en mocht de beslissende leg beginnen. “Op dat moment dacht ik: dit was mijn kans. Dit wordt een weekend dat je later alleen nog als een ramp herinnert. Een van mijn matchdarts tikte het ijzer aan… Ik dacht echt dat het over was,” blikt Van Veen terug.

Maar het script kreeg een andere wending. Humphries miste zíjn matchdart op tops, waarna Van Veen 100 punten uitgooide met dubbel 16. De ontlading was enorm. Een oerkreet, gevolgd door tranen. “Ik wilde helemaal niet huilen,” zegt hij met een glimlach. “Als ik met mijn vriendin naar darts kijk en iemand ligt huilend op het podium, zeg ik altijd: ‘Dat zou ik nooit doen.’ En dan sta je er zelf, en gebeurt het toch. Ik zag mijn vriendin en manager huilen in de zaal, en toen was het klaar. Alles kwam eruit.”

De emotie zat diep — en dat is niet vreemd. De afgelopen maanden speelde Van Veen fantastisch, met torenhoge gemiddelden en indrukwekkende prestaties. Toch vielen de resultaten op grote toernooien vaak nét verkeerd uit. De nederlaag tegen Luke Littler op de World Grand Prix was daar het pijnlijkste voorbeeld van: een gemiddelde van 106.47, maar alsnog verlies.

Die contrasten leverden hem naast lof ook kritiek op. “Natuurlijk kreeg ik dat mee,” vertelt hij eerlijk. “Mensen zeggen snel: ‘Hij kan het niet op televisie.’ Maar ja, ik trof gewoon vaak iemand die nóg beter speelde. Mensen vergeten soms hoe klein de verschillen zijn op dit niveau. Toch is het fijn dat ik nu heb laten zien dat ik wél uit het juiste hout gesneden ben.”

Alsof de mentale druk nog niet genoeg was, kreeg Van Veen ook fysiek tegenslag te verwerken. In zijn kwartfinale liep hij een snee in zijn duim op, die tijdens de halve finale en finale bleef bloeden. “Ik gebruik pijlen met een grip van kleine diamantjes,” legt hij uit. “Er zat een stukje los, waardoor ik mijn vinger openhaalde. Het bleef maar bloeden en ik had niet altijd goed grip. Soms vloog een pijl echt de verkeerde kant op. Gelukkig ging het goed genoeg om te winnen.”

Het detail maakt zijn prestatie des te indrukwekkender. Terwijl andere spelers zich zouden laten behandelen of afleiden, bleef Van Veen kalm en gefocust. “Het is niet ideaal, maar je moet gewoon doorgaan. Je hebt maar één kans om zo’n titel te pakken.”

Met zijn Europese titel stijgt Van Veen naar de zevende plaats op de PDC-wereldranglijst. Daarmee is hij nu de op één na beste Nederlander, direct achter Michael van Gerwen. Bovendien levert de zege hem 120.000 pond (zo’n 145.000 euro) aan prijzengeld op — een beloning voor maanden van hard werken en mentale veerkracht.

Maar nog belangrijker: zijn naam staat nu tussen de grootste darters van het moment. En dat opent deuren. De kans is groot dat Van Veen volgend jaar zijn debuut maakt in de prestigieuze Premier League Darts. Al vóór het EK Darts werd hij genoemd als een mogelijke deelnemer, maar na deze titel zal die roep alleen maar luider klinken.

“Dat zou echt het ultieme zijn,” zegt hij met glinsterende ogen. “De Premier League Darts is iets wat je als darter maar één keer in je leven wilt meemaken. Ik hoorde mensen zeggen: ‘Gian heeft nog niets laten zien op televisie.’ Nou, dat kunnen ze nu niet meer zeggen.”

Met zijn overwinning voegt Van Veen zich bij een selecte groep Nederlandse darters die een groot internationaal televisietoernooi hebben gewonnen. En misschien nog belangrijker: hij doet dat op een moment waarop Nederland snakt naar nieuw succes na de dominantie van Van Gerwen in het vorige decennium.

Zijn spelstijl — energiek, emotioneel en met een ijzersterk scorend vermogen — maakt hem geliefd bij fans én gevreesd bij tegenstanders. “Gian speelt met flair,” zei commentator Wayne Mardle na afloop. “Hij heeft iets wat je niet kunt aanleren: durf op de grote momenten.”

Van een stille nacht in Andel tot een daverend applaus in Dortmund — het contrast typeert de nuchterheid van Gian van Veen. Hij geniet, maar blijft met beide voeten op de grond. “Ik wil niet naast mijn schoenen gaan lopen,” zegt hij. “Dit is geweldig, maar het is ook pas het begin. Er komt nog veel meer aan.”

Als zijn huidige vorm iets voorspelt, dan is dat we de naam Gian van Veen nog vaak zullen horen. De jongen die zijn duim openhaalde, zijn tranen niet kon bedwingen en tóch Europa veroverde.