''Een soort king suite, met aparte leefruimte en jacuzzi'' - Mike de Decker wordt in Down Under flink in de watten gelegd

Toen Mike de Decker begin augustus naar de andere kant van de wereld vloog voor zijn eerste World Series-optreden in Down Under, had hij misschien niet durven dromen dat hij meteen de finale zou halen. Toch gebeurde het in Wollongong. De 29-jarige Belgische darter maakte indruk met overwinningen op onder anderen de nummer één van de wereld Luke Humphries, en mocht zich voor het eerst in zijn carrière opmaken voor een grote eindstrijd op een podium buiten Europa.

Vooraf klonken er echter ook kritische stemmen. “In mijn eerste wedstrijd was ik wel zenuwachtig,” geeft De Decker toe in de podcast Darts Draait Door. “Er waren veel mensen die zeiden: ‘Hij verdient het niet om daar te staan.’ Dan ben je daar automatisch toch een beetje mee bezig. Maar ik kwam door die eerste ronde heen en vanaf dat moment ging het eigenlijk redelijk goed, tot aan de finale. Die finale was wat minder, maar ja… als je bij je debuut meteen de finale haalt, mag je zeker niet klagen en dat doe ik ook niet.''

Dat gevoel van ‘iets moeten bewijzen’ speelde vanaf het begin mee. “Ja, natuurlijk,” zegt hij resoluut. “Als er mensen zijn die zeggen dat je het niet hebt verdiend, wil je juist laten zien dat je het wél verdient.” Die motivatie kwam er al snel uit, want in de kwartfinale zette De Decker een van de mooiste overwinningen uit zijn carrière neer door Humphries met 6-0 opzij te schuiven met een fantastisch gemiddelde van 103.66.

Toch voelde De Decker al snel aan dat Humphries niet in beste doen was. “Ik had wel het idee dat hij zich niet honderd procent voelde'', zo blikt hij terug. ''Er waren twee aparte oefenruimtes: één voor de PDC-genodigden en één voor de qualifiers. Op de tweede dag zat Humphries alleen in die andere ruimte. Ik denk dat hij niemand wilde besmetten. Bij het bullen gaf hij ook een boks in plaats van een hand en zei hij: ‘Ik ben niet lekker.’ Je zag op het podium ook dat er weinig energie in zat. Dat viel me wel op.”

In de finale trof De Decker niemand minder dan Luke Littler, de regerend wereldkampioen En net als in eerdere ontmoetingen, werd het duel ontsierd door gefluit uit het publiek.

“Dit keer was het niet specifiek tegen mij, maar tegen ons beiden,” vertelt Mike. “Het gebeurde op een irritante manier. Ik heb er één keer iets over gezegd. Het zal er altijd wel een beetje in blijven, dus om er steeds weer iets van te zeggen vind ik overdreven. Ik wil daar mijn tijd en energie niet aan verspillen. Ik liet het gewoon links liggen en eigenlijk trok het me niet echt aan.”

Na de finale had De Decker een klein onderonsje met Littler. “Het eerste wat Littler zei nadat hij won, was: ‘Ik wil naar bed.’ Ik denk niet dat hij er heel veel zin in had. Maar zelfs als hij nonchalant gooit, gooit hij nog steeds geweldig. Die kleine is gewoon een fenomeen. Wat hij het laatste jaar, anderhalf jaar, heeft laten zien is uitzonderlijk en hij blijft het doen.”

De Decker merkte tijdens zijn debuut in de World Series meteen dat dit soort evenementen totaal anders zijn dan de reguliere toernooien op de Pro Tour of de Majors. “Het is helemaal anders,” legt hij uit. “Je hebt een dag waarop je een halve dag vrijhoudt voor media, meet & greets met fans… Het is meer een demotoernooi. Er wordt veel gelachen en gegrapt, het is gemoedelijker dan bij Majors of Pro Tours, waar het allemaal veel serieuzer is.”

Wat hem vooral opviel, was de manier waarop de PDC haar genodigde spelers in de watten legt. “Ja, er is duidelijk meer luxe. We zijn vandaag naar Nieuw-Zeeland gevlogen en de kamer is een soort king suite, met aparte leefruimte, slaapkamer, badkamer, jacuzzi… Het is groot. Ik moet bijna mijn gps gebruiken om niet te verdwalen. Dat is echt anders dan bijvoorbeeld bij een Major, waar het spelershotel gewoon geregeld wordt.” Het contrast met andere locaties kon niet groter zijn. Lachend zegt hij: “Nee, in Blackpool vind je zoiets niet hoor. Dat denk ik echt niet.”

Dat relaxtere karakter betekent niet dat de World Series geen sportieve waarde hebben, integendeel. Voor veel spelers geldt het als een etalage richting grotere kansen, zoals de Premier League. Toch blijft Mike realistisch. “We zullen zien. Op basis van mijn huidige jaar zou ik zeggen: steek mij er niet in, want het wordt een afslachting. Mijn resultaten zijn nu niet goed genoeg. Maar er komen nog genoeg Majors aan, dus dat kan nog veranderen. Over een half jaar kan het weer heel anders zijn.”

Naast het darten was er ook ruimte voor ontspanning en het ontdekken van nieuwe plekken. Samen met zijn goede vriend Ludo, die mee op reis is, en het Australische dartsduo Damon Heta en zijn vrouw Meghan, trok De Decker er op uit in Sydney.

“We zijn een dag door Sydney gegaan: naar het Opera House, met de ferry naar de zoo, en ’s avonds door de stad gewandeld. Omdat Damon en Megan daar vandaan komen, wisten ze precies waar we heen moesten. Australië en Nieuw-Zeeland zijn landen waar je normaal niet zomaar op citytrip gaat, dus het is mooi dat ik deze kans krijg en dat ik dit samen met mijn beste maat kan doen.”

Na de finale in Australië reisde De Decker direct door naar Nieuw-Zeeland, waar het volgende World Series-toernooi plaatsvindt in Auckland. Daar heeft hij drie dagen vrij voordat de mediaverplichtingen weer beginnen.

“We hebben nu drie dagen vrij,” vertelt hij. “Donderdag heb ik pas mediaverplichtingen. Ik ga proberen wat slaap in te halen, want de afgelopen dagen waren een drama. We zitten midden in het centrum van Auckland, dus we gaan zeker nog wat doen. Dinsdag laat ik een Maori-tattoo zetten, als aandenken aan deze trip. Niet groot, maar wel iets bijzonders. Hij komt op mijn rechtervoorarm'', zo verklapte de darter uit Mechelen.